Kanotocht in the top of Grûnn

Deelnemers: Jan B, Jan K, Dre, Claudia en Louise.

Het is voor de verandering  een keer super weer bij deze tocht. 

Laatste paar keer waren er veel buien. We hadden als verzamelplaatst carpool Zuidbroek. Ik kwam er als laatste aan, we konden direct doorrijden dacht ik, maar toch niet. Want onze sociale topper Dre ging nog even koeken scoren bij de Aldi.

Hij kwam er al gauw weer aan met 2 pakken. Even smikkelen en lullen toen gingen we verder. Dre met mij mee in de auto en Claudia met Jan en Louise in de auto.

Na een half uurtje rijden waren we op plek van bestemming. Hmmm... ging direct al niet van een leien dakje. Laag water bij de stijger en hoog gras. Maar even verstand op nul en gewoon doen, zaten we toch zo in de kajak. Claudia voer voorop, de rest erachter aan. Zonnetje schijnt volop, weinig wind, relaxte tocht.

Na een anderhalfuurtje varen kwamen we bij een dam waar we over moesten steken. Er stonden al twee knuppeltjes ons op te wachten om ons te helpen. Zelfde jongetjes van twee jaar geleden, leuk en grappig om ze weer te zien. Even eten en drinken en een kwartiertje rusten in het midden van niets, wat tevens prachtig is. Het is een van de weinige plekken in Nederland waar je geen auto of wat dan ook hoort, super stil. Afijn instappen en weer verder.

Na een mooi stukje varen komen we weer bij een dam, even kajaks eruit en aan de andere kant weer verder. En dan weer gaan met die banaan. Nog door twee leuke dorpjes gekomen. Daarna kwamen er nog drie kwajongens met hun motorbootje golven maken. Die jongens hadden dikke lol en Louise ook om met de golven mee te knallen met haar kajak. Dikke pret, weer eens wat anders. Tot ze weer terug gingen varen en wij de andere kant op richting het gemaal waar we zijn opgestapt en ook weer eindigen.

Afijn, leuke tocht.

Bedankt allemaal voor de leuke middag .

Deelnemers: Louise, Jan B., Dré, Claudia, Epko en 2 oudleden Jan V. en Petra. Een mooie zonnige dag.

Varen in een kano is een mooie bezigheid, maar soms is het genieten met een hoofdletter G. Vandaag was zo'n dag.  Het plan was het stuk van de Ruien-Aa te varen dat ten zuiden van Vlagtwedde kronkelend door het veld stroomt. Zo in het voorjaar staat het water daar nog net hoog genoeg om te kunnen varen.

Met een groepje van 7 schoven we onze kano's bij Renneborg het water in. Er  stond nauwelijks wind, volop zon, het leek wel zover. Een prachtdag. Op dit stuk van de Ruiten-Aa is geen enkel stukje recht.  Vrijwel alle soorten bochten kom je er tegen variërend van flauw tot haarspeld, onder omgevallen bomen door, haakse bocht met vistrap enz. Omgevallen bomen worden niet geruimd en liggen regelmatig over het water. Met je neus op het voordekga je er net onderdoor. Één dikke boom ligt te laag en moet je de kano uit. Verder af een toe een brugje, tunneltje of langhangend schrikdraadje. Kortom je vaart niet snel en bent lekker bezig met sturen en ontwijken. Tussendoor zie je mooie voorjaarsbloemetjes, een paar ganzen tussen het riet, in de lucht laag cirkelend een stel ooievaars en koeien die nieuwsgiering naar je komen kijken.

Na 10 km varen kwamen we bij Ter Wupping en daar kun je niet verder. Of je moet je boot aan de andere kant van de dijk in de Mussel-Aa kanaal leggen. Als je dan met de kano's in het gras getrokken samen wat zit te eten en drinken is één ding zeker: mooier kan het niet worden.

Deelnemers: Louise en Jan B., Jan K. en Mo, Bianca, Claudia en Dré. Het was een  redelijk zonnige dag, wind noordoost 4, 12 graden.

Openingstocht 

En wat voor een opening! Het seizoen 2023 kon niet beter beginnen. Was het nog koud en guur in de vroege ochtend bij het opstaan, toen we gezamenlijk de kajaks in de ‘Ruiten Aa’ lieten glijden bij Sellingen, scheen er al een heerlijk zonnetje. We waren met z’n zevenen en hadden zo’n 12 kilometer voor de boeg. Niet iedereen die meeging was een kajak ‘diehard’, dus het was weer even wennen. Was het ‘op’ of ‘af’ kanten en hoe ging dat ook alweer met die bochten? Boogslag....laag, zijwaarts vorderen? Afijn met goede instructies de basis weer redelijk onder de knie gekregen. Verder langs de slingerende waterweg met leuke verrassingen in de vorm van wilgenknopjes, idyllische optrekjes en stukjes beest in het water, al werd het niet helemaal helder

welk stukje van welk beest het was. We hadden een heerlijke stroom mee en peddelden lekker in de luwte, al werden we af en toe na een bocht nog even verrast door een partij flinke koude wind. Maar dat mocht de pret niet drukken.

Wat spanning bij de meerdere vistrappen die voor een enkeling nog wat trauma deed bovendrijven. Een eerdere ervaring waarbij de V werd gemist en het eindigde in een heen en weer wiebelen OP het houten schot (waarbij iedereen de adem inhield en diep van binnen hoopte dat.....) maakte dat het hart wat harder ging kloppen. “Door de V en altijd blijven peddelen” is het advies. Door het hoge water werd helder dat de V vorm ook in het water zelf te vinden is en dat maakte het dit jaar een stuk gemakkelijker... tenminste wanneer je er recht voor ligt...zoniet, geeft dat hele leuke momenten voor je naasten. Vertrouwen op een nabij peddelend maatje en daar achter- aan haken is ook een goed idee, maar dan moet je wel zeker weten dat diegene weet wat een V is en ook de opzet heeft om deze te gebruiken.

Na zo’n 7 kilometer bij een steiger aangemeerd om te lunchen. Dankzij de goede wederzijdse zorg kwam iedereen droog op de kant en een aandachtig oog gaf ons een beschut plekje achter een dijk waar de wind ons niet kon vinden. Er werd brood gegeten en soep omgegooid, maar dat kwam waarschijnlijk omdat het champignonsoep was. De nodige informatie uitgewisseld en snel aan onze stutten getrokken toen bleek dat één van ons alweer geruime tijd in zijn kajak zat.

Na de lunch een ware hindernisbaan gevaren in de rimboe. Het ontwijken van boven hangende en onderliggende takken en boom-stammen is een sport op zich. Hoed en haar bleef eraan hangen en een aantal bochten werden gemist. Helaas de hele route geen bever gespot, maar wel de nodige roofvogels gezien. Hierbij de tip gekregen tijdens het genieten van je omgeving ook wel gewoon

te blijven peddelen. .... zodat je niet in de takkenbossen verdwijnt. Ook voor degene die achter je vaart is dat een goed voornemen. Al brengt minder oplettendheid ook hilarische momenten met zich mee. Het is maar hoe je ernaar wilt kijken.

En toen kwamen de auto’s alweer in zicht en was het tijd om de wal op te gaan en afscheid te nemen. Maar het was een geweldige start en de zomer is in aantocht. We gaan elkaar nog geregeld zien!